آیا رویه‌ی مراجع قضائی در مواجهه با ورود ثالث موضوع ماده ۱۳۳ قانون آیین دادرسی مدنی ناظر بر دعوی ورود ثالث اصلی است یا تبعــی ؟
نتیجه رسیدگی به دعوی ورود ثالث تبعی در صورت فقدان شرایط موضوع این ماده چیست؟
۱. وارد ثالث تبعی کیست ؟
وارد ثالث تبعی خود را در محق شدن یکی از اصحاب دعوای اصلی ذی‌نفع می‌داند و برای خود در در موضوع دادرسی اصحاب دعوای اصلی حقِّ مستقلّی مطالبه نمی‌کند.
۲.شرایط لازمه‌ی اقامه‌ی دعوی ثالث تبعی چیست؟
در این قبیل دعاوی نیز باید شرایط اقامه دعوی وجود داشته باشد ؛ بدین معنا که ثالث باید اهلیت داشته باشد ، سمت دادخواست دهنده محرز باشد و ... و اما در خصوص ذی‌نفع بودن ثالث باید به این نکته اشاره کرد که ثالث باید « بیم تضییع حقوق خود » را در صورت محکومیت طرفی که جهت تقویت موضع او وارد گردیده‌است را داشته باشد و وجود این « خطر » نیز باید احراز گردد.
۳. در صورت فقدان شرایط اقامه‌ی دعوی ورود ثالث تبعی ، تکلیف دادگاه در رسیدگی به آن چیست ؟
اگر شرایط اقامه دعوی وجود داشته باشد اما شرایط دعوای ورود ثالث اصلی وجود نداشته باشد ، دادگاه به دعوای ورود ثالث البته با تفکیک نمودن آن از دعوای اصلی باید جداگانه رسیدگی کند ؛ درحالیکه در دعوی ورود ثالث تبعی ، چون ثالث مستقلاً حقّی برای خود قائل نیست ؛ اگر شرایط به شیوه‌ای که در بندهای پیشین ذکر شد وجود نداشته باشد ، دادگاه در رسیدگی به دعوای اصلی آن را نیز لحاظ می‌نماید و اگر وجود نداشته باشد قرار ردِّ آن را صادر می‌نماید ؛ زیرا به همان سببی که اشاره شد ، امکان رسیدگی جداگانه به دعوای ورود ثالث تبعی وجود ندارد و در نتیجه باید پذیرفت که ماده ۱۳۳ قانون آیین دادرسی مدنی تنها ناظر بر ورود ثالث اصلی است.
